„Jeżeli tak uroczyście obchodzimy narodzenie Jezusa,
czynimy to dlatego, aby dać świadectwo,
że każdy człowiek jest kimś jedynym i niepowtarzalnym…”
Jan Paweł II
Wigilia Bożego Narodzenia to czas bardzo szczególny dla Polaków. Większość z nas ten wieczór spędza z rodziną przy wspólnym stole, śpiewając kolędy i kultywując Polską tradycję. Choć święta Bożego Narodzenia związane są z obrządkiem religijnym, z wigilijną kolacją wiąże się też wiele świeckich tradycji, które na stałe wpisały się w polską kulturę, są to m.in.: 12 potraw, siano pod obrusem, talerz dla nieznajomego.
Na wigilijnym stole powinno znaleźć się dwanaście potraw. Każdej należy spróbować, co ma zapewnić szczęście przez cały rok. Zwyczaj wkładania siana pod obrus wywodzi się natomiast jeszcze z czasów pogańskich. Kolejną tradycją jest odczytywanie fragmentu ewangelii Św. Łukasza, dotyczącego narodzin Jezusa. Piękną polską tradycją jest opłatek – w polskich domach, na stole gości tylko raz w roku – symbol braterstwa, miłości, pokoju i pojednania. Nigdzie poza naszym krajem i niektórymi regionami Litwy nie ma zwyczaju dzielenia się opłatkiem przy składaniu życzeń. W ten radosny czas Bożego Narodzenia w każdym domu rozbrzmiewają kolędy – każdy przecież zna choć jedną kolędę.
1-13 Hufiec Pracy w Przemkowie również ma swoją tradycję – co roku spotykamy się z naszymi uczestnikami przy wigilijnym stole. W tym roku nie mogło być inaczej, dlatego też 14 grudnia 2018 r. młodzież z Zespołu Szkół w Chocianowa z klas wielozawodowych oraz mechatronicznych wraz z Panią Wicedyrektor Krystyną Zborowską oraz Kierownik szkolenia praktycznego Panią Agnieszką Hruszowiec , zaśpiewała kolędy i przełamała się opłatkiem. Spotkania wigilijne to doskonały czas, aby porozmawiać o sowich planach, o zwyczajach bożonarodzeniowych, które mimo że takie same, to w różnych domach obchodzone inaczej.
Wszystkim naszym uczestnikom, pracodawcom i instytucjom współpracującym życzymy magicznych Świat Bożego Narodzenia – przepełnionych ciepłem i miłością oraz powodzenia w Nowym 2019 roku.
Tekst i zdjęcia: starszy wychowawca Marta Dołęga-Sendyk