Po raz kolejny młodzież z Zespołu Szkół w Chocianowie uczestniczyła w historyczno-językowiej wymianie polsko – niemieckiej w Oświęcimiu. W dniach od 18 do 29 września nasi uczniowie wraz z pracownikami VW Motor Polska oraz młodzieżą niemiecką z VW Wolfsburg, Zwickau i Chemnitz realizowali program w ramach projektu „Gedenkstättenarbeit – Praca w Miejscu Pamięci”.

            Młodzież z Polski i Niemiec wspólnie pracowała na terenie obozu Auschwitz wykonując różne prace konserwatorskie i porządkowe. W laboratorium czyściła i konserwowała naczynia oraz obuwie, należące wcześniej do więźniów obozu, remontowała ogrodzenia oraz sprzątała teren między barakami.

            Ponadto, jak co roku, młodzież obu krajów mogła wspólnie zwiedzać miasto Kraków i Bielsko-Biała.

            Głównym celem wymiany było oczywiście poznawanie historii II wojny światowej poprzez zwiedzanie obozu zagłady Auschwitz – Birkenau, oraz mieszczącego się na terenie obozu muzeum z oryginalnymi rysunkami i obrazami wykonanymi przez więźniów w obozie, a niedostępne na co dzień dla turystów. Z wielkim zainteresowaniem słuchaliśmy opowiadań pana Christopha Heubnera, wiceprezydenta Komitetu Oświęcimskiego, który bohaterom swych opowieści przywracał z powrotem ich nazwiska i twarze.

            24 września mieliśmy zaszczyt uczestniczyć w tzw. Wieczorze Autorskim z okazji wydania już 3 książki przez pisarza i historyka pana Christopha Heubnera pt. „Durch die Knochen bis ins Herz“ („W samo serce“). Te nowe opowieści traktują o życiu w obozie i są poświęcone wspomnieniom ocalałych z Auschwitz, także o bólu i szczęściu, które towarzyszyło im po “ocaleniu”. Christoph Heubner przez ponad czterdzieści lat towarzyszył ocalałym z Auschwitz, słuchał ich słów: słów, uczuć i obrazów, które nigdy nie opuściły ocalałych przez całe życie, oraz apelu, z którym zawsze się konfrontowali: Mówcie o tych, którzy nie mogą już mówić!

            Dzięki tym słowom w sposób szczególny mogliśmy poznawać prawdę tamtych czasów, stawaliśmy się naocznymi świadkami, uczyliśmy się szacunku do siebie, pokory i tolerancji. Wszyscy wracaliśmy do domów bogatsi o nowe doświadczenia i przekonani, że naszym obowiązkiem jest podejmowanie takich decyzji życiowych, aby ta straszna historia już nigdy się nie powtórzyła. Bernarda Jasińska, opiekun i tłumacz